Norwegia Płn. - Lofoty i Przylądek Północny

Już z okien samolotu będziemy mogli dostrzec wspaniałą panoramę Lofotów, podchodząc do lądowania w Evenes, na lotnisku malowniczo położonym w górskiej scenerii.

W drodze do hotelu nie zabraknie okazji, aby chłonąć fantastyczne krajobrazy Lofotów, gdzie majestatyczny charakter tego miejsca miesza się z dziką, surową i bezkresną naturą. Taki widok zdecydowanie przykuwa wzrok i stanowi nie lada rarytas dla pasjonatów fotografii, dlatego też warto zabrać ze sobą kartę z dużą ilością pamięci.

Następnie pojedziemy do naszego hotelu, w którym zatrzymamy się na kolejne dwie noce. Hotel jest pięknie położony nad wodą w małym miasteczku Mortsund. Będziemy mogli podziwiać imponującą przyrodę Lofotów, która znajduje się tuż za oknem.

W przypadku wieczornego przelotu kolacja na zimno będzie oczekiwała na gości w pokojach.

(W przypadku niektórych terminów wyjazdu zatrzymamy się w hotelach podobnej kategorii w Svolvær lub Leknes. Ostateczna lista hoteli będzie podana w przesłanych dokumentach podróży).

Trasa przejazdu: 240 km, ok. 4h

Tego dnia będziemy eksplorować archipelag Lofotów, dziką naturę a także małe, malownicze wioski rybackie. Pierwszy przystanek zaplanowaliśmy w Reine, idyllicznej wiosce rybackiej z której roztaczają się zachwycające widoki. Ta tradycyjna wioska rybacka jest położona na spektakularnym fiordzie otoczonym wysokimi górami Lofotów i Morzem Norweskim. Następnie udamy się do Å – położonego niemalże na końcu świata – gdzie zobaczymy urokliwe „chaty rybackie”. Te małe chatki niegdyś były wykorzystywane jako miejsce noclegu dla rybaków, którzy każdego roku przybywali z całej Norwegii aby wziąć udział w  połowach dorsza. Dziś większość z tych chat zaadaptowana jest na domy wakacyjne. W Å znajduje się także muzeum sztokfisza. To suszony  naturalnie, na drewnianych stelażach przez słońce i wiatr, dorsz. Na wyspie w sezonie można niemal na każdym kroku trafić na takie suszarnie dorsza. Jest to najważniejszy produkt eksportowy Lofotów, uznawany za rarytas w Europie Zachodniej (głównie w Hiszpanii i Portugalii), gdzie jest nazywany bacalao. Jest także bardzo popularny w dużej części Afryki.

Kolejnym, obowiązkowym punktem wycieczki jest piaszczysta plaża Rambergstranda w Zatoce Jusnesvika. Z tego miejsca rozciąga się piękny widok na błękitne morze oraz otaczające je szczyty. Dojdziemy tutaj wygodną, drewnianą kładką. Następnie kontynuujemy podróż do miasta Stamsund, przy okazji ciesząc wzrok widokiem białych, piaszczystych plaż i malowniczych zatok, oraz rozległych, zielonych łąk i pól. Te niesamowite okoliczności przyrody od wieków przyciągały tutaj artystów z całej Norwegii a także z zagranicy.
Wieczorem zjemy wspólnie kolację w hotelu.

Trzeciego dnia naszej podróży pojedziemy na wyspy Vesterålen na północy Lofotów.

Po drodze zatrzymamy się również w Svolvær, stolicy Lofotów. Liczące około 4750 mieszkańców Svolvær jest centrum administracyjnym gminy Vågan w okręgu Nordland. Miasto położone jest na wyspie Austvågøya w archipelagu wzdłuż Vestfjordu. Pierwotnie Svolvær był częścią sąsiedniej gminy Vågan, która wraz z miastem Kabelvåg znajduje się na zachód od Svolvær. Duże łowiska dorsza na tym obszarze uczyniły Svolvær ważnym ośrodkiem rybackim. W 1918 roku miasto stało się niezależną gminą.

Przed nami kolejny dzień wypełniony widokami wspaniałej przyrody oraz sięgających 1200 metrów szczytów górskich, odbijających się w morzu. Ale imponujące góry to nie jedyna atrakcja w krajobrazie morza na północ od Lofotów. W tym miejscu znajdujemy się blisko szelfu kontynentalnego, który jest bardzo atrakcyjnym obszarem żerowania dla wielorybów. Duże skupiska planktonu i małych ryb sprawiają, że latem istnieje niemal gwarancja na zobaczenie tutaj kaszalotów.  Dlatego turyści z całego świata przybywają na te odległe wyspy, aby wypatrywać wielorybów, które przebywają w tej okolicy przez cały rok.

Po przyjeździe do Andenes również i my będziemy mieć możliwość, aby wybrać się na oglądanie wielorybów podczas safari morskiego. Oczywiście, nikt nie da nam 100% gwarancji zobaczenia tych ogromnych stworzeń morskich, ale szanse na to są bardzo duże dlatego wierzymy, że podczas naszej wycieczki szczęście nam dopisze. Safari trwa ok. 2-4 godzin i jest wycieczką fakultatywną, którą należy zarezerwować i opłacić wcześniej w biurze w Polsce(szczegóły można przeczytać w informacjach o wycieczce). Osoby, które nie wybiorą się na safari będą miały czas na zwiedzanie na własną rękę rybackiego miasteczka Andenes. Szczególnie polecamy spacer do latarni morskiej. 

Tego dnia przepłyniemy fiord Gryllefjord. Wejdziemy na pokład promu i przemierzymy fiord, znany także jako ”Hvalvejen”. Przy odrobinie szczęścia, będziemy mogli ujrzeć z promu jak wieloryby wynurzają się by zaczerpnąć odrobinę powietrza. Dzięki temu, że do Morza Norweskiego dociera ciepły Prąd Zatokowy czyli Golfsztrom, powstający w Zatoce Meksykańskiej, lato tutaj jest zazwyczaj łagodne. Dlatego jest rzeczą zupełnie normalną, że można tu poleżeć na plaży i rozkoszować się słońcem, pomimo, że znajdujemy się 500 kilometrów na północ od koła podbiegunowego! Kontynuujemy naszą podróż do Tromsø. Po przyjeździe udamy się na zwiedzanie i poznamy miasto, które jest przepięknie położone na wyspie Tromsøya, otoczone majestatycznymi górami, fiordami oraz fantastycznym archipelagiem wysp. Archeologowie znaleźli ślady życia w Tromsø sprzed około 9.000 lat. Do 1794 roku, kiedy Tromsø stało się miastem targowym, było ono zwyczajną wioską rybacką. Miasto określane jest często mianem bramy Arktyki, ponieważ już w 1820 roku z tego miejsca wystartowało kilka wypraw arktycznych na Biegun Północny, jak również znajdował się tu port przeładunkowy dla zaopatrzenia wysyłanego na Svalbard, gdzie myśliwi i kłusownicy polowali m.in. na niedźwiedzie polarne. Dzięki temu w mieście nastąpił także rozwój gospodarczy, głównie za sprawą handlu. Roald Amundsen i Fridtjof Nansen – słynni badacze polarni - często odwiedzali miasto w związku ze swoimi wyprawami. Na przełomie XIX i XX wieku,  Tromsø zostało również ochrzczone mianem „Paryża Północy”. Dzięki prężnej współpracy m.in. z Francją, miasto zyskało większy kontakt ze światem i faktycznie mogło zacząć nazywać się „miastem”, do czego dążono od wieków. Przykładem tych aspiracji może być fakt, że wybudowano tutaj plac targowy, zanim w mieście tak naprawdę na dobre rozwinął się handel, a szpital powstał jeszcze zanim do miasta przybył pierwszy lekarz. Wieczorem zjemy kolację w hotelu.

Po śniadaniu zaplanowaliśmy trochę czasu wolnego na odkrywanie miasta na własną rękę. Następnie wybierzemy się w cudowną, całodzienną podróż w kierunku Alty. Zaczniemy od dwóch krótkich rejsów na północne fiordy, gdzie najpierw przepłyniemy od Breivikeidet do Svensby a następnie z Lyngseidet do Olderdalen. Gdy miniemy Kvænangsfjell, wraz z fantastycznym widokiem na wybrzeże, skierujemy się w stronę Finnmark, które jest sercem arktycznego regionu i najbardziej na północ wysuniętym obszarem Norwegii. Przed nami jedna z dłuższych podróży przez północną Norwegię. Alta jest największym miastem w tym rejonie, znajduje się na północ od koła podbiegunowego, na końcu Altafjordu, na obszarze pokrytym dużymi lasami i wysokimi pasmami górskimi. Nie bez powodu nazywana jest Miastem Zorzy Polarnej, ponieważ szanse na zobaczenie tego oszałamiającego spektaklu świetlnego w zimie są tutaj bardzo duże. To również było inspiracją dla projektanta słynnej Katedry Zorzy Polarnej, ukończonej w 2013 roku, która teraz ze swoją niezwykłą architekturą, nadaje wyjątkowy charakter centralnej części miasta. Alta to nowoczesne, ale również spokojne miasteczko, liczące około 20 tysięcy mieszkańców, którzy żyją w mniejszym lub większym odosobnieniu na 70 stopniu szerokości geograficznej północnej, będąc otoczonymi arktyczną tundrą i górami. Po przybyciu do Alty reszta dnia przeznaczona jest do własnej dyspozycji.

Największą atrakcją Alty są słynne ryty skalne czyli petroglify, które można podziwiać w muzeum pod gołym niebem. Znajduje się ono w pięknej okolicy, około pięciu kilometrów od centrum miasta. Znajdują się tutaj bardzo dobrze zachowane rysunki naskalne przedstawiające wielką wartość artystyczną. Rysunki wyryte lub rzeźbione na podłożu skał, wykonane zostały przy użyciu młotka i dłuta z kamienia lub poroża. Powstały między 6200 a 2000 rokiem p.n.e. Petroglify nadal skrywają wiele nierozwiązanych zagadek jednak dają wspaniałą możliwość zagłębienia się w epokę kamienia łupanego. Rysunki przedstawiają ludzi, zwierzęta, przedmioty codziennego użytku i figury geometryczne, a niektóre są o wyraźnym przekazie symbolicznym i być może dotyczą wierzeń i rytuałów. Niektóre ryty zostały pomalowane czerwoną farbą, by były lepiej widoczne dla zwiedzających. W budynku muzeum można zobaczyć wiele wystaw, a jedna z nich zatytułowana "Tracks in Berg" opowiada nie tylko o samych petroglifach, ale także o tym, jak zostały wykonane, o otoczeniu, w którym powstały oraz o skałach, w jakich zostały wyryte. Pierwsze rysunki zostały odkryte jesienią roku 1973. Jest ich około 6 tys. i stanowią największy zbiór petroglifów naskalnych w Europie północnej, wykonanych przez myśliwych i zbieraczy. W 1985 roku zostały wpisane na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Występują w około stu zespołach na czterech niezależnych obszarach, z których największy znajduje się  tuż przy budynku muzeum w Alta.  

Po tej podróży do przeszłości pojedziemy w kierunku Olderfjord, skąd posuwając się wzdłuż fiordu Porsanger pokonamy ostatni odcinek naszej podróży na wyspę Magerøya na Przylądku Północnym. Dotrzemy tam podmorskim tunelem Nordkapp. Główne miasto na wyspie, Honningsvåg, jest typowym dla tego regionu Norwegii miasteczkiem rybackim z licznymi kutrami rybackimi cumującymi przy nabrzeżu i niewielkim przemysłem. Jest to jedno z największych miast rybackich Finnmarku, liczy nieco ponad 2900 mieszkańców. Istniejące tu w przeszłości niewielkie hodowle rybne rozsiane wzdłuż całego wybrzeża ulegały powolnej likwidacji by ustąpić miejsca wielkiemu przemysłowi rybnemu, który rozwinął się na dużą skalę.
Nasz hotel znajduje się w Kamøyvær, małej wiosce, znajdującej się nieopodal płaskowyżu Przylądka Północnego.

Za trudy dzisiejszej długiej podróży zostaniemy nagrodzeni dotarciem do wspaniałego celu, którym jest Przylądek Północny. Przewidujemy, że dotrzemy do naszego hotelu po południu. Po zameldowaniu i kolacji w hotelu, udamy się na wieczorną wycieczkę prowadzącą na sam koniec Przylądka Północnego, który jest jednym z głównych punktów naszej podróży.  

Wyprawa wiedzie przez krajobraz przypominający tundrę, aby w końcu dotrzeć do najbardziej wysuniętego na północ punktu Europy. Sama skała Przylądka Północnego wznosi się na wysokość 309 metrów nad Północnym Atlantykiem. Stąd od połowy maja do końca lipca można podziwiać niesamowity widok słońca, zachodzącego o północy na skraju rozległego Oceanu Arktycznego, które jednak nie schodzi poniżej linii horyzontu. Pomimo, że w pobliżu znajduje się półwysep Knivskjellodden, którego wierzchołek sięga półtora kilometra dalej na północ, to wciąż Przylądek Północny postrzegany jest jako najbardziej wysunięty na północ punkt w Europie. Nazwę tę nadał w 1553 roku angielski odkrywca Richard Chancellor, który przepłynął obok przylądka podczas poszukiwań tzw. Przejścia Północno-Wschodniego – morskiej drogi do Azji.

Gdy już dotrzemy na Płaskowyż Przylądka Północnego, oprócz wspaniałego widoku na Morze Barentsa i niesamowitej, surowej przyrody, zobaczymy także duże centrum turystyczne Nordkaphallen, które jest w dużej części wykute w skale. Tam można dowiedzieć się jak zmienia się krajobraz na Przylądku Północnym w zależności od pory roku lub podziwiać przyrodę przez duże, panoramiczne okna. Co więcej, istnieje także możliwość kupienia i wysłania  pocztówki ze znaczkiem z Przylądka Północnego. Po północy, w pełnym świetle słonecznym wrócimy do hotelu.

Po śniadaniu udamy się w drogę powrotną na stały ląd wzdłuż fiordu Porsanger. Z Olderfjord trasa poprowadzi nas przez surowy i górzysty obszar Sennalandet, gdzie wiele rodzin Samów ma swoje letnie obozowiska, a stamtąd pojedziemy prosto do Alty. Będziemy przemieszczać się przez region Finnmark, którego charakterystycznym krajobrazem są rozległe przestrzenie przypominające tundrę oraz niewielkie wzniesienia, gdzie w miesiącach letnich pasą się renifery. To kraina Samów, koczowniczego ludu, który przybył do Arktyki na początku naszej ery i podążał za reniferami w ich wędrówce. Samowie nie prowadzą już koczowniczego trybu życia, lecz na stałe zamieszkali na tych terenach, a kilkaset rodzin nadal żyje z hodowli reniferów.
Po tej wyprawie skierujemy się na lotnisko w Alcie i stamtąd polecimy do Polski z przesiadką.