Japonia – święto kwitnącej wiśni

Zbiórka na lotnisku w Warszawie i wylot do Tokio, stolicy Japonii. Na pokładzie samolotu mamy zapewnione wyżywienie.

W Tokio wylądujemy przed południem i od razu udamy się na zwiedzanie, gotowi na czekające nas atrakcje. Tokio było kiedyś małą wioską rybacką. Dzisiaj jest jednym z największych i najnowocześniejszych miast świata. Składa się z wielu mniejszych dzielnic, z których każda ma swój niepowtarzalny urok i charakter. Przez kolejnych kilka dni odwiedzimy te najbardziej interesujące.

Na początek udamy się na wycieczkę do największej japońskiej świątyni shinto Meiji Jingu, wybudowanej w 1920 roku jako symbol najwyższej politycznej i religijnej władzy cesarza. Dopiero po drugiej wojnie światowej cesarz stracił swoją pozycję przywódcy zarówno politycznego jak i religijnego. Droga do świątyni wiedzie przez otaczający ją piękny las, który tłumi odgłosy miasta. Tutejsze drzewa zostały zasadzone podczas  budowy świątyni. Pochodzą z całej Japonii i były darem dla cesarza od jego poddanych. W trakcie spaceru przejdziemy przez ogromną bramę torii, która jest stałym elementem każdej świątyni shinto.

Następnie udamy się do najbardziej znanego nie tylko Japończykom, ale także turystom miejsca w Tokio czyli na skrzyżowanie Shibuya, usytuowanego w środku miasta. Tutejsza stacja kolei i metra jest jednym z największych węzłów komunikacyjnych w Tokio. Skrzyżowanie Shibuya otoczone jest przez wieżowce, na których umieszczono kolorowe neony oraz ogromne ekrany emitujące reklamy i wideoklipy, atakujące przechodniów ze wszystkich stron, a wokół kłębi się tłum zapracowanych Japończyków, od biznesmenów oraz uczniów w szkolnych mundurkach po modnie ubraną młodzież z fantazyjnymi fryzurami – wszyscy śpieszą się, aby przejść przez pasy, kiedy zapala się zielone światło. 

Przed stacją kolejową stoi figurka psa – Hachiko – jest to zarazem najpopularniejsze w mieście miejsce spotkań. Historia wiernego psa Hachiko, który dzień po dniu czekał cierpliwie przed stacją na swego pana – również po jego śmierci – jest bardzo wzruszająca. W latach 80. nakręcono w Japonii na tej podstawie film, a w 2009 roku powstała jego hollywoodzka wersja z Richardem Gerem w roli właściciela psa.

Wieczorem nasza japońska przygoda rozpocznie się na dobre powitalną kolacją w japońskiej restauracji. Kuchnia japońska jest najzdrowsza i najbardziej zróżnicowana na świecie, z dużą ilością ryb i warzyw. Oferuje całą masę ciekawych dań, nie tylko znane wszystkim sushi. Podczas pobytu w Kraju Wschodzącego Słońca posiłki dostarczają wielu niezapomnianych wrażeń. W restauracjach potrawy często prezentowane są na zdjęciach a nawet w postaci plastikowych modeli dań, w naturalnych rozmiarach. Jest to więc doskonała okazja, aby rzucić się w ten nowy i ekscytujący świat japońskiej kuchni.

Prosimy mieć na uwadze, iż w zależności od godziny przylotu do Japonii program dnia może ulec zmianie. Tym samym nie ma pewności, że uda się dotrzeć tego dnia do wszystkich zaplanowanych miejsc, w tym skorzystać z kolacji powitalnej. Wszystkie zaplanowane punkty programu podczas pobytu w Tokio zostaną jednak zrealizowane w kolejnych dniach, a kolacja powitalna zostanie wtedy przeniesiona na inny dzień (najprawdopodobniej na dzień trzeci). 

Dzisiejszą wycieczkę, która odbywa się metrem i pieszo, rozpoczynamy od wizyty w Asakusa, starej dzielnicy położonej w „dolnym mieście” nad rzeką Sumida. Zobaczymy tu Świątynię Sensoji i Bramę Kaminari (brama – Grzmot) z charakterystyczną, dużą czerwoną latarnią oraz poczujemy atmosferę starego, tradycyjnego Tokio. Do dziś zachowało się tutaj sporo starych, drewnianych domów, które ocalały ze zniszczeń II wojny światowej i nadal dobrze się trzymają. Warto zapuścić się w małe boczne uliczki wokół świątyni, gdzie niewielkie stragany z jedzeniem kuszą zarówno słodkimi, jak i słonymi przekąskami. Polecamy skosztować na przykład świeżo upieczonych senbei czyli słynnych japońskich krakersów ryżowych, które występują w wielu smakach i rozmiarach. Nigdzie nie dostanie się lepszych niż tutaj.

Jeśli ktoś ma ochotę wyposażyć swoją kuchnię w jakiś japoński gadżet, lub jeśli po prostu ma chciałby poznać Tokio z innej strony, koniecznie powinien wybrać się na położoną niedaleko świątyni ulicę Kappabashidori, gdzie znajdują się sklepy z akcesoriami kuchennymi. Można tu znaleźć praktycznie wszystko co jest potrzebne w kuchni: od garnków, pałeczek, przez japońską ceramikę, żeliwne imbryki do parzenia herbaty, niewiarygodnie ostre noże i dużo więcej.

Po zwiedzeni Asakusy udamy się na drugą stronę rzeki Sumida, aby zobaczyć najwyższy budynek Tokio, wieżę telewizyjną Skytree i podziwiać widok na gigantyczne, wielomilionowe miasto ze szczytu wieży.

Do dzielnicy Ginza jedziemy najstarszą linią metra w mieście Ginza Line, która ma prawie sto lat. Ginza oznacza „złotnik” i jest najbardziej ekskluzywną dzielnicą handlową Tokio. Wszystkie drogie i znane marki z Japonii i całego świata mają tutaj swoje sklepy lub butiki,. To jest japoński odpowiednik Piątej Alei w Nowym Jorku i Champs-Elysées w Paryżu. Przejdziemy pełną energii i stylu główną ulicą Ginzy, mijając osoby na zakupach i zabieganych biznesmenów. Ginza słynie z często niekonwencjonalnej architektury i sztuki budowalnej we wszystkich jej postaciach. Tutaj można znaleźć wszystko, od futurystycznych gigantycznych budynków po nudne biurowce, gdziekolwiek nie spojrzymy zobaczymy prawdziwą mieszankę stylów. Istnieje wiele opinii na temat architektury i urbanistyki Tokio, ale jedno jest pewne: zwiedzanie ulic Tokio nie jest nudne.

Z Ginza przejdziemy pieszo do prawdziwej perły architektury – wielkiego centrum konferencyjnego Tokyo International Forum wybudowanego w 1996, którego duża stalowo-szklana konstrukcja przypomina kadłub długiej łodzi. Organizuje się tutaj konferencje, targi, koncerty i wystawy. 

Dalej na naszej trasie znajdzie się park przy pałacu cesarskim, w którym mieszkają cesarz Akihito i cesarzowa Michiko wraz ze swoimi dwoma synami, córką i ich rodzinami.

Ten dzień został zarezerwowany na samodzielne zwiedzanie Tokio. Miasto dastarcza wiele możliwości, niezależnie od tego, czy preferujemy shopping, muzea czy raczej wolimy poddać się kulinarnym pokusom, których jest tu bez liku. W Tokio znajdziemy więcej restauracji z gwiazdkami Michelin niż w Paryżu i Londynie razem wziętych. Jednak również i małe, skromne miejsca oferują doznania kulinarne na najwyższym poziomie. W wielu restauracjach kupić można przystępne cenowo zestawy obiadowe, tak więc jest z czego wybierać.

Metrem można dostać się wszędzie łatwo i szybko, a nasz pilot chętnie pomoże i zaproponuje kilka pomysłów na udany dzień. W niedawno odwiedzanej przez nas okolicy Shibuya, mieści się dzielnica Harajuku, gdzie młodzi Japończycy zainspirowani japońskimi komiksami manga przychodzą na zakupy do butików np. na ulicy Takeshitadori, gdzie można kupić najbardziej dziwne ubrania. Całkiem blisko znajduje się ekskluzywna ulica handlowa Omotesando ze sklepami znanych marek zarówno z Japonii jak i tych z Europy. 

W dzielnicy Roppongi, która kiedyś była najbardziej znana jako centrum nocnego życia miasta, dyskotek i barów sportowych, dziś znajduje się wiele muzeów sztuki współczesnej o międzynarodowej randze. A w dzielnicy Akihabara, „elektrycznym mieście”, rozlokowały się zarówno staromodne stragany z elektroniką jak i duże domy towarowe z elektroniką oraz sklepy z grami komputerowymi, mangą (komiksy) i anime (kreskówki), a także wszelkiego rodzaju kawiarnie.

W dniu dzisiejszym pojedziemy słynnym, szybkim jak błyskawica, japońskim pociągiem Shinkansen do Atami, gdzie przesiądziemy się do pociągu regionalnego, aby pojechać dalej do Shimody na półwyspie Izu. Po przyjeździe do Shimody, wyruszymy od razu na festiwal kwitnącej wiśni, aby obejrzeć te piękne drzewa. Na miejscu z pewnością będzie bardzo dużo ludzi, ale również sporo straganów z pamiątkami i pysznym jedzeniem. Z powodu cieplejszego klimatu w tej okolicy trzy różne rodzaje wiśni sakura zakwitają wcześniej od pozostałych wiśni w Japonii. Japończycy przybywają tu zatem tłumnie, by cieszyć się widokiem kwitnących drzew, co po japońsku ma swoją nazwę „hanami”, to znaczy „patrzenie na kwiaty”. Nieco wcześniej na wiosnę świętowano kwitnie „umo” czyli kwiatów moreli japońskiej zwanej także śliwą japońską. W „hanami” chodzi jednak przede wszystkim o radość z wiosennego przebudzenia, a na półwyspie Izu śliwy rosną obok drzew wiśni.

Wieczorem w hotelu zjemy wspólną kolację.

Shimoda to przyjemna nadmorska miejscowość na południowej części półwyspu Izu, która odegrała ważną rolę w historii Japonii. To tu w 1854 roku zacumowały „czarne statki” komandora Perriego i pierwsi cudzoziemscy marynarze zeszli na brzeg. Wydarzenie to oznaczało zarówno koniec izolacji Japonii tzw. sakoku, ponieważ kraj ten musiał otworzyć swoje porty dla handlu morskiego, jak i początek nawiązania stosunków dyplomatycznych między Stanami Zjednoczonymi a Japonią. Przyglądamy się bliżej miastu, spacerujemy wzdłuż kanału idylliczną „Perry Road” i odwiedzamy dwie świątynie Ryosenji i Chorakuji, w których podpisano pierwsze kontrakty handlowe z Amerykanami i Rosjanami. 

Po powrocie do hotelu resztę dnia można przeznaczyć na odpoczynek i relaks. Mimo że na półwyspie Izu klimat jest cieplejszy, w lutym i na początku marca może jeszcze być chłodno. Proponujemy mimo wszystko wybrać się na spacer wzdłuż plaży, która rozciąga się tuż przy hotelu i wsłuchać się w szum fal Oceanu Spokojnego.

Wieczorem zapraszamy na wspólną kolację w hotelu.

Dzisiaj pożegnamy Shimodę oraz półwysep Izu i udamy się do Kioto. Najpierw regionalny pociąg zabierze nas do Odawary, gdzie przesiądziemy się do Shinkansena. Po dotarciu do Kioto tj. dawnego miasta cesarza, pojedziemy metrem do naszego hotelu. Będziemy mieszkać w samym centrum miasta. Po zameldowaniu się w hotelu, ruszymy na zwiedzanie. W Kioto znajduje się ponad 1600 świątyń buddyjskich i 270 świątyń shinto; pałac cesarski, dawna rezydencja szogunów twierdza Nijo, cesarskie wille, ogrody oraz wiele z najlepszych muzeów Japonii. Kioto jako jedyne z dużych japońskich miast zostało oszczędzone i nie było bombardowane w czasie II wojny światowej. Podobno właśnie ze względu na mieszczące się tam unikatowe skarby kultury. Niestety administracja miejska okazała mniej wrażliwości na wartości kulturalne i doprowadziła do zniknięcia rozległych, połączonych ze sobą dzielnic drewnianych domów. Nikt nie śmiał jednak tknąć licznych świątyń czy pięknych ogrodów. 

Mimo to Kioto nadal posiada znacznie więcej starych drewnianych domów niż inne duże miasta w Japonii, a niektóre części miasta nadal mają charakter żywych skansenów. Szczególnie na obrzeżach miasta można poczuć się jak w dawnych czasach, kiedy piękno i estetyka były najważniejsze. 

Zwiedzimy świątynię Fushimi Inari-taisha Shinto i udamy się na spacer po długiej arkadzie świątyni utworzonej z pomarańczowo-czerwonych bram torii, których tysiące ustawiono blisko siebie.  Wiodą one do lasu porastającego zbocze świętej góry Inari, należącej również do światynii i z której rozpościera się widok na całe Kioto. Pomarańczowo-czerwone bramy pięknie kontrastują z otaczającym je zielonym lasem. 

Po południu odwiedzamy również słynny targ Nishiki, gdzie można znaleźć niezliczone ilości japońskich specjałów w najlepszym wydaniu – od owoców i warzyw, przez ryby czy mięso, aż po przetwory i przekąski. Targ ten to nie tylko gwarancja różnorodnych wrażeń, lecz również okazja do spróbowania różnych smakołyków, którymi sprzedawcy chętnie częstują swoich klientów.

W dzielnicy Gion nad rzeką Kamo klimatyczne restauracje sąsiadują z tradycyjnymi, dyskretnymi herbaciarniami, w których pracują sławne japońskie gejsze. Jeśli będziemy mieć szczęście, zobaczymy, jak drepczą w swoich drogich kimonach, z pięknie upiętymi włosami.

300 km na zachód od Kioto leży Hiroszima. 6 czerwca 1945 roku Hiroszima została doszczętnie zniszczona, a 100 000 ludzi zginęło w wyniku eksplozji nuklearnej i choroby popromiennej. Świat usłyszał wtedy pierwszy raz o zrzuconej na miasto bombie atomowej. Do dzisiaj zachowano ruiny tylko jednego budynku z charakterystyczną kopułą na szczycie jako symbol ogromnych zniszczeń spowodowanych przez tę eksplozję.

Nieopodal znajduje się Park Pokoju, gdzie cały czas pali się ogień pokoju, będzie on się palił dopóty, dopóki na świecie będzie istniała broń atomowa. Odwiedzimy zarówno Park jak i Muzeum Pokoju, gdzie zobaczymy wstrząsające dokumenty obrazujące co dokładnie się tutaj wydarzyło. 

Obecnie Hiroszima jest miastem w pełni odbudowanym, znacznie różniącym się od pozostałych japońskich miast. Ulice są tu przestronne i szerokie a układ miasta jest zaplanowany i przemyślany. W Hiroszimie zjemy obiad, a następnie popłyniemy statkiem, aby zobaczyć jeden z najbardziej rozpoznawalnych i najczęściej fotografowanych symboli Japonii czyli dosłownie „pływającą” czerwoną bramę torii, która wyrasta z wody przy wyspie Miyajima. Piękna i jakże klasycznie japońska! Chociaż brama torii jest oczywiście dziełem człowieka, wpisuje się w otaczającą przyrodę tak, jakby stworzyła ją natura i została wpisana na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO. Zbudowana na wyspie świątynia jest poświęcona trzem córkom szintoistycznego boga mórz. 

A ponieważ cała wyspa uznawana była za świętą zwykli ludzie nie mogli postawić nogi na wyspie. Dlatego przybywali tu łodziami przepływając pod bramą co pełniło rolę rytualnego oczyszczenia, a następnie po specjalnie zbudowanych pomostach mogli się dostać w pobliże głównej świątyni. 

W północnej części miasta znajduje się słynny Złoty Pawilon. Piękna, pozłacana świątynia jest wierną kopią liczącego sobie ponad 500 lat budynku, który został podpalony przez psychicznie chorego mnicha w 1955. Pierwotnie cały ten teren był prywatną rezydencją szoguna Ashikaga Yoshimitsu. Zgodnie z testamentem szoguna, po jego śmierci posiadłość wraz ogrodami została przekształcona w świątynię Zen. Dwa górne piętra pawilonu pokryte są płatkami złota. Każde z pięter budowli reprezentuje inny styl architektoniczny. Pierwsze w stylu pałacowym, drugie przypomina rezydencje samurajów, z kolei trzecie zaprojektowano w stylu chińskim. Dach zwieńczony jest figurą feniksa. Sam Złoty Pawilon to unikalna budowla usytuowana pośrodku malowniczego stawu Kyōko-chi. Właśnie ten widok, lśniącego złotem pawilonu odbijającego się w gładkiej jak lustro wodzie, każdy zachowa w pamięci na długo.

W cesarskiej Japonii najwyższym dowódcą armii był szogun. W niektórych okresach historii był także najpotężniejszą osobą w państwie. Rola cesarza było mocno ograniczona i sprowadzała się raczej do funkcji symbolicznej. Ród szogunów Tokugawa wzniósł w 1603 roku zamek Nijo. Budynki w tej najlepiej w Japonii zachowanej twierdzy są zbudowane z najwyższym kunsztem. Budowali je najlepsi rzemieślnicy w kraju, a ozdabiali najwspanialsi artyści tamtych czasów. Słowicza podłoga jest doskonałym przykładem wyrafinowanego charakteru twierdzy. Podłoga skonstruowana jest w taki sposób, że wydaje specyficzny dźwięk skrzypienia, gdy się po niej chodzi, aby żaden skryty zabójca nie mógł zbliżyć się do szoguna nie będąc wcześniej usłyszanym. Zarówno snycerka jak i malowidła, zdobiące ściany i sufity mają wysoką wartość artystyczną.

Kontynuujemy naszą wyprawę, kierując się na zachodnie obrzeża miasta. Tam w pięknej dzielnicy Arashiyama tuż u podnóża gór zwiedzimy kolejny obiekt wpisany na Listę Światowego Dziedzictwa UNESCO – świątynie Tenryu-ji, słynącą ze swojego wspaniałego ogrodu zen, założonego w 14 wieku. Świątynia, ukończona w 1339 roku, jest częścią znanej w całej Japonii buddyjskiej szkoły Rinzai. Następnie przejdziemy spacerem przez bambusowy las, wyjątkowo piękny i egzotyczny zarazem.

Wieczór zakończymy japońską kolacją w jednej ze znakomitych restauracji w Kioto. W menu znajduje się słynna wołowina wagyu o marmurkowej strukturze mięsa i tłuszczu, której jakość jest porównywalna do dobrze znanej wołowiny Kobe. Jest to wspaniałe kulinarne przeżycie, którego nie sposób zapomnieć – niesamowicie delikatne mięso, które samo rozpływa się w ustach.

Zanim udamy się na lotnisko mamy czas do własnej dyspozycji w Kioto. 
Następnie pojedziemy  na lotnisko Kansai skąd odlecimy do Polski. 

Przylot do Warszawy