Rejs na Alaskę

Po spotkaniu na lotnisku Okęcie w Warszawie z pilotem Albatros Travel wylecimy do Vancouver. Po przylocie przejedziemy do naszego hotelu, aby odpocząć po podróży.

Vancouver jest jednym z najpiękniejszych miast Kanady o czym będziemy mogli się przekonać podczas dzisiejszego spaceru. Podobnie jak San Francisco, Vancouver leży na pagórkowatym terenie, dzięki czemu w mieście jest wiele punktów, z których roztaczają się wspaniałe widoki na ocean, małe zatoczki oraz samo miasto i jego liczne mosty. Vancouver to połączenie miejskiej metropolii i pięknej przyrody. Oprócz prawie 10 kilometrów wybrzeża i pięknych plaż w mieście znajduje się 405-hektarowy park publiczny Stanley Park, zaś na jego terenie wznosi się wielokrotnie nagradzane oceanarium - Vancouver Aquarium. Poza parkiem największe atrakcje miasta to  druga co do wielkości w Ameryce Północnej Chińska Dzielnica (Chinatown) , stare miasto Gastown z brukowanymi uliczkami i gazowymi latarniami , zatoka English Bay oraz West End z szeregiem pięknych wiktoriańskich domów.

Wczesnym popołudniem przejedziemy do portu, gdzie zacumowany jest nasz statek, którym popłyniemy  na Alaskę. Po wejściu na pokład i zakwaterowaniu w kajutach, będzie czas na podziwiane pięknej panoramy Vancuver i okolic, zanim zjemy naszą pierwszą kolację na pokładzie.

Inside Passage przebiega przez południowowschodnią część Alaski. Lokalni mieszkańcy nazywają ten przesmyk również Panhandle. Jest to wąski pas stanu Alaska, gdzie oprócz morza zobaczymy też stały ląd, piękne fiordy, góry i liczne wyspy. Pasaż ciągnie się od kanadyjskiej granicy na południu aż do zatoki Alaska na północy przez Juneau i Skagway. Wyspy położone w zachodniej części przesmyku stanowią naturalną ochroną przed Oceanem Spokojnym w czasie niesprzyjającej pogody i chronią miasta portowe takie jak Ketchikan  przed dużymi falami i skutkami choroby morskiej w czasie rejsu. 

Na tym obszarze żyje wiele morskich zwierząt, a dzika natura oferuje zapierające dech w piersiach widoki.  Alaska jest przecież symbolem dziewiczej przyrody, dlatego wszystkim polecamy spacer na pokładzie zewnętrznym, najlepiej z lornetką i podziwianie niezwykłej scenerii jaką może zaoferować niewiele miejsc na Ziemi.

Jeszcze nie tak dawno małe miasteczko Ketchikan było małą osadą, leżącą na skrzyżowaniu egzotycznych kultur. Wielu z obecnych mieszkańców przybyło tu, aby zbić majątek na wyrębie lasów. Jednak w ciągu zaledwie 15 lat miasto zmieniło swój charakter i wygląd, aby przekształcić się w dość spory ośrodek turystyczny, przyciągający liczne rzesze turystów. Latem białe statki wycieczkowe wypełniają krajobraz miasta podobnie jak nowo wybudowane, nowoczesne budynki na Front Street. Po zejściu z pokładu większość  turystów odwiedza muzeum South Alaska Discovery Center, które prezentuje fascynującą przyrodę i kulturę tego regionu położonego w środku Tongass National Forest, gdzie ludzie od tysięcy lat żyją w harmonii z naturą. Ketchikan to również miasto z największym na świecie zbiorem totemów. W całym mieście jest ich ponad 80 i spotkać je można prawie na każdym kroku, więc z pewnością nie umkną naszej uwadze. 

Prosimy pamiętać o zabraniu kurtek przeciwdeszczowych na dzisiejsze zwiedzanie. Ketchikan to deszczowa stolica Alaski – jedno z najbardziej wilgotnych miejsc na ziemi, z rocznymi opadami mierzonymi w metrach!

Nasz statek zacumuje w Ward Cove ok. 11km od Ketchikan. Między statkiem a centrum miasta będą kursowały płatne autobusy wahadłowe. Bilet na przejazd autobusem należy zakupić na statku.

Juneau posiada wszystko to Alaska ma najlepszego do zaoferowania: spektakularną przyrodę, obfitość dzikich zwierząt zwierzęta i setki kilometrów nietkniętych ręką człowieka terenów, oddalonych od siedlisk ludzkich, usytuowanych wzdłuż wybrzeża. Stan ten, odizolowany od reszty kraju, został kupiony od Rosji w 1867 roku za 7,2 milionów dolarów. 

Juneau położone jest nadzwyczaj spektakularnie, u podnóża dwóch gór Mount Juneau oraz Mount Roberts z jednej strony i nad wodami kanału Gastineau z drugiej. Taka lokalizacja sprawia, że Juneau nie ma żadnego połączenia drogowego z resztą Alaski, z Kanadą czy z USA. Dostać się tu można wyłącznie drogą morską lub samolotem. Fakt ten nadaje miastu wyjątkowy charakter.

Juneau jest stolicą Alaski i mieszka tutaj prawie połowa z 75.000 mieszkańców południowowschodniej Alaski. Miasto zostało założone w 1880 roku, a stolicą stało się w roku 1906. Pierwotnie nazywało się Harrisburg, potem Rockwell, ale w 1881 roku otrzymało nazwę Juneau, na cześć pewnego poszukiwacza złota. Jest jedyną amerykańską stolicą stanową, która nie jest połączona siecią dróg z resztą kraju. 

W okolicy Juneau znajduje się 40 dużych lodowców i 100 mniejszych, a tylko kilka kilometrów od centrum miasta leży lodowiec Mendenhall, który jest najłatwiej dostępnym lodowcem na Alasce. Tutaj można podejść blisko do lodowca i jest to niewątpliwie ogromne przeżycie.

Poza tym na wybrzeżu żyje olbrzymia ilość zwierząt. Można tu spotkać 700 kilogramowe niedźwiedzie brunatne i 20 metrowe wieloryby humbaki. Ciepły, japoński prąd, ogrzewający przybrzeżne wody, sprawia, że co roku przypływają tutaj na tarło miliony łososi.

Życie w mieście toczy się inaczej latem i zimą. Latem przyjeżdżają turyści, aby zwiedzić to stosunkowo duże miasto położone na odludziu. W tym czasie lokalni mieszkańcy zajęci są obsługą turystów dbając o to, aby zabrali stąd jak najlepsze wspomnienia. Zimą natomiast głównym tematem rozmów jest polityka, zarówno ta lokalna jak i ogólnopaństwowa. A poza tym przez cały rok mieszkańcy mogą korzystać z obfitości natury wędrując po górach, polując czy łowiąc ryby.

Zanim rozpoczęła się gorączką złota w roku 1897 Skagway i niewielka osada Dyea, położona w odległości kilku kilometrów, były nic nie znaczącymi małymi punktami na mapie w bezkresnym krajobrazie Alaski. Rozwój miasta nastąpił wraz z przybyciem w roku 1887 kapitana parowca, biznesmena i górnika Wiliama Moore.

Moore uważał, że w górnym biegu rzeki Skagway powinny być pokłady złota, a więc rzeka będzie najlepszą drogą transportową dla potencjalnych poszukiwaczy złota. W związku z tym wraz ze swoim synem  wybudował tutaj chatę z bali, tartak i niewielki port oraz wyznaczył teren 650.000km2 jako swoją własność. Jednak gdy przypuszczenia Moore o złożach złota potwierdziły się,  gorączka złota dotarła do Skagway w 1897 roku i miasto zaczęło się szybko rozrastać.  Nikt też nie respektował prawa Moora do oznaczonej ziemi, która została sprzedana innym osadnikom, a sam Moore niemal wyrzucony z miasta. Zakłada się, że w czasie gorączki złota, która trwała w latach 1897-1898, ponad 80 000 ludzi przewinęło się przez Skagway i panowało tu takie samo bezprawie jak na Dzikim Zachodzie. W dużej mierze przyczynił do tego Jefferson Randolph Smith ”Soapy”, najbardziej znany bandyta w historii Alaski, który przez rok faktycznie zarządzał miastem. Kierował on gangiem składającym się z bandytów i hochsztaplerów i wraz nim w mieście zagościły bójki, prostytucja, kradzieże i oszustwa. Do tej pory krążą setki niewiarygodnych opowieści o nim oraz jego bandzie i choć mało prawdopodobne, aby były one prawdziwe to jednak faktem jest, że Smith założył w mieście punkt telegraficzny, aby poszukiwacze złota mogli przesyłać informacje do domu – oczywiście za opłatą, chociaż miasto nie miało jeszcze przez kilka następnych lat połączenia telegraficznego z resztą kraju. To jedno z licznych oszustw z jakich zasłynął Smith.  

W końcu mieszkańcy mieli już dość bezprawia i oszustw Smitha oraz jego bandy więc ostatecznie bandyta został zabity w pojedynku  z  Frankiem Reid.  Niestety Reid zmarł kilka dni później wskutek rany postrzałowej, ale został mu wyprawiony pogrzeb jak prawdziwemu bohaterowi. Obydwaj są pochowani na cmentarzu Gorączki Złota, który znajduje się tuż za miastem. 

Dzisiaj w mieście panuje spokój, lecz wielu turystów, aby poczuć dreszczyk emocji zapuszcza się w głąb bezkresnych obszarów „ziemi niczyjej” wokół miasta. Najpiękniejszy i najlepszy sposób, aby to zrobić, to przejazd na Białą Przełęcz i koleją Yukon w góry, szlakiem dawnych poszukiwaczy złota, aż do granicy z Kanadą i z powrotem. Wycieczka taka organizowana jest przez statek i można ją tam zamówić i opłacić. Doradzamy jednak dokonanie rezerwacji krótko po zaokrętowaniu, ponieważ bilety szybko się wyprzedają. Oczywiście pilot Albatros Travel pomoże przy rezerwacji wycieczki.

Niedaleko Icy Strait Point leży Hoonah, największa na Alasce osada Indian Tlingit. Od pokoleń rdzenni mieszkańcy zamieszkują okolicę w pobliżu morza, które obfituje w wieloryby humbaki, wydry morskie, halibuty i łososie pacyficzne. Tutaj nawet z lądu można zobaczyć wieloryby. W Hoonah można odwiedzić miejską fabrykę konserw, która od dziesięcioleci zapewniała utrzymanie tutejszym mieszkańcom, a dziś jest atrakcją turystyczną. Założona w 1930 roku fabryka została odrestaurowana, aby dać odwiedzającym wgląd w życie mieszkańców oraz w historię Alaski. Dodatkową atrakcją może być lot helikopterem nad okolicą lub trekking na łonie natury w poszukiwania zwierząt licznie występujących na tym obszarze. Dobrym pomysłem będzie również relaks w lokalnej restauracji i degustacja tutejszych specjałów. Nasz pilot chętnie podpowie, jak spędzić dzień i pomoże w rezerwacji wycieczek na statku (dodatkowo płatne na statku).

Dziś czeka nas ekscytujący rejs wzdłuż lodowca Hubbarda, którego długość wynosi obecnie około 123 km. Jest on największym uchodzącym do wody lodowcem Ameryki Północnej oraz największym tego typu niepolarnym lodowcem na świecie. 

Lodowiec ten jest najbardziej aktywnym lodowcem na Alasce i dlatego został nazwany „galopującym lodowcem. Cały czas posuwa się naprzód, w głąb Zatoki Alaski i przyrasta na grubość w przeciwieństwie do innych lodowców. Jego szybkie przyrosty dwukrotnie spowodowały, że tymczasowo utworzył naturalną tamę, odcinając fiord Russell Fjord od zatoki Disenchantment Bay. Ogromne ciśnienie wody, które powoli narastało od strony fiordu, spowodowało, że zapora lodowa w końcu eksplodowała, w wyniku czego nastąpiła powódź, która mocno wystraszyła  mieszkańców położonego w pobliżu Yakutat. Swój początek lodowiec Hubbarda bierze na stokach Mount Logan (5959 m n.p.m. ) w kanadyjskim Jukonie. Cielące się wciąż czoło lodowca sięga 11,4 km w głąb zatoki, a jego wysokość wynosi, zależnie od pory roku, od 60 do 100 m ponad poziom morza. Piękno lodowca jest zachwycające, mieni się bielą i odcieniami błękitu, które widać nawet z dużej odległości. Ale dopiero, gdy nasz statek zbliża się do strzelistej ściany, lodowiec wydaje się szczególnie imponujący. Nawet na pokładzie dużego statku wycieczkowego można się poczuć jak krasnoludek, gdy przed nami wyrasta 100-metrowa ściana lodu. Jeśli dopisze nam szczęście, zobaczymy ptaki i foki odpoczywające na małych górach lodowych. Istnieje również szansa, aby zobaczyć wydry morskie bawiące się w wodzie, polujące niedźwiedzie brunatne, a także łosie i jelenie wędrujące po okolicy. Trzeba tylko mieć oczy szeroko otwarte. Należy pamiętać, że w tym miejscu nie będzie możliwości zejścia na ląd.

Dzisiaj przypływamy do miasteczka Whittier, które mimo, że leży zaledwie 100 km od Anchorage, to i tak wydaje się zupełnie innym światem. To małe, odległe miasteczko, do którego można dotrzeć drogą lądową jedynie przez tunel Antona Andersona o długości 3,2 km, położone jest pomiędzy wysokimi szczytami górskimi a Passage Canal. Whittier zostało założone jako baza wojskowa podczas II wojny światowej. Dziś jest tu spokojnie, a spektakularne, poszarpane wybrzeże i drogi wodne są domem dla bogatej fauny i flory, w tym niedźwiedzi, kozłów górskich, owiec rasy Dall, wielorybów, lwów morskich, wydr i wielu innych. Tak naprawdę Whittier jest bramą do Parku Narodowego Kenai Fjords, który obfituje w bogactwa naturalne. 

Nadszedł czas, aby opuścić statek i kontynuować naszą podróż drogą lądową przez Alaskę. Z nadbrzeża zabiera nas autokar w drogę do lodowca Exit, gdzie z bliska przyjrzymy się lodowym formacjom. Następnie kontynuujemy przejazd w kierunku góry Alyeska. W języku rdzennych plemion Aleut,  Alyeska oznacza „wielką krainę” i jest to jak najbardziej odpowiednia nazwa dla tego obszaru. Wjeżdżamy kolejką gondolową na szczyt góry, aby cieszyć się fantastycznym widokiem na rzekę Turnagain Arm i bujny las deszczowy. Pod koniec dnia docieramy do Talkeetna, miasteczka, które podobno było inspiracją dla twórców słynnego serialu z lat 90-tych „Przystanek Alaska”. Talkeetna jest przede wszystkim bazą wypadową dla wspinaczy przybywających tu z całego świata, aby zmierzyć się z najwyższym szczytem Ameryki Północnej – Denali. Góra stanowiła ważną część legend i dziedzictwa plemion mówiących językami atapaskańskimi, którzy nadali jej nazwę Denali, czyli „Wysoka”. Mierzy 6.168 metrów n.p.m. a jej szczyt zawsze jest pokryty grubą warstwą śniegu. Na nocleg zostajemy w wiosce Talkeetna.

Po śniadaniu wyjeżdżamy z hotelu i udajemy się na stację kolejową w Talkeetna. O ile dworzec raczej nie zrobi na nas większego wrażenia, to fantastyczna podróż pociągiem, w którą dziś wyruszymy na pewno zostanie w naszej pamięci na długo! Przed nami prawie czterogodzinna trasa przez zachwycające krajobrazy Alaski. Siedząc wygodnie w fotelach będziemy podziwiać wspaniałą scenerię za oknem i możemy się trochę poczuć jak odkrywcy z minionej epoki podczas tej podróży przez bezkresne tereny Alaski. W godzinach popołudniowych docieramy do Parku Narodowego Denali, gdzie witają nas strzeliste, granitowe szczyty gór z ośnieżonymi czubkami. Na horyzoncie dominuje najwyższa góra Ameryki Północnej - Denali, która po raz pierwszy została zdobyta w czerwcu 1913 roku. Cieszymy się wspaniałymi widokami i zbieramy siły na dalsze przygody w dniu jutrzejszym.

Zakwaterowanie w hotelu, nocleg.

Park Narodowy Denali to jeden z największych parków narodowych w USA. Jednak nie tylko góra Denali czyni ten park tak spektakularnym. Obszar ten jest również domem dla 37 gatunków ssaków w tym rysi,  świstaków, owiec jukońskich, lisów czy zajęcy polarnych. Występuje tu również około 130 gatunków ptaków, w tym imponujący orzeł przedni. Jednak największą atrakcją są  4 gatunki zwierząt: łosie, północnoamerykańskie karibu, wilki i niedźwiedzie brunatne grizzly. 

Wyruszamy na całodniową wycieczkę po bezdrożach tundry, gdzie są duże szanse na zobaczenie przynajmniej niektórych przedstawicieli tej Wielkiej Czwórki Parku Narodowego Denali, o ile będziemy wystarczająco czujni.  Po wycieczce nocować będziemy ponownie u bram Parku Narodowego, aby  następnego dnia być gotowym na kolejne przygody na Alasce.

Zwracamy uwagę, że wiatr i złe warunki pogodowe mogą mieć wpływ na stan dróg w parku Denali. W związku z tym może zaistnieć konieczność zmiany dzisiejszej trasy lub jej skrócenia, jeśli droga będzie nieprzejezdna. Za taką zmianę spowodowaną siłą wyższą nie będzie przysługiwała rekompensata.

Rano pożegnamy się z rejonem Denali i skierujemy się ku Fairbanks, drugiego co do wielkości miasta Alaski. W czasie drogi jeszcze bardziej zanurzymy się w dzikie ostępy Alaski.  Do naszego celu dotrzemy w południe, a następnie wyruszymy w przyjemny rejs po rzece Chena. Rzeka ma swój początek w Górach Białych, odległych o ok. 100 mil od Fairbanks,  a rejs po jej spokojnych wodach dostarcza niezapomnianych wrażeń.

Podczas rejsu możemy się poczuć jak poszukiwacze złota, którzy wyruszali w nieznane, dzikie tereny z nadzieją, że znajdą swoją żyłę złota. Po drodze odwiedzimy indiańską wioskę, a także zobaczymy z bliska samoloty typu bushcraft. Są one niezbędne do transportu ludzi i towarów do odległych miejsc na Alasce. Na tak rozległym obszarze, gdzie infrastruktura lądowa prawie nie istnieje, samoloty są głównym środkiem transportu pomiędzy osadami znajdującymi się w najdalszych zakątkach Alaski. Dowiemy się wielu ciekawych informacji na temat tutejszego życia i transportu, a następnie wrócimy do naszego hotelu w Fairbanks na nocleg.

Stosunkowo duże miasto Fairbanks rozrosło się głównie za sprawą linii kolejowej, autostrady, uniwersytetu, bazy wojskowej oraz rurociągu Trans-Alaska. Został on zbudowany w latach 1974-1977 w następstwie kryzysu naftowego z 1973 roku, kiedy cena ropy naftowej w Stanach Zjednoczonych oraz na całym świecie gwałtownie wzrosła. Aby chociaż częściowo uniezależnić się od wahań cen na światowych rynkach została podjęta decyzja o budowie rurociągu, który zapewnia USA większy zakres samowystarczalności w zakresie dostaw ropy naftowej.  Wybierzemy się na wycieczkę po mieście, gdzie między innymi odwiedzimy  Creamer’s Field – rezerwat dla ptaków, zajmujący niemal 800 hektarów powierzchni. Przejdziemy obok Domu Świętego Mikołaja, gdzie przez cały rok sprzedawanie są ozdoby świąteczne. Na Uniwersytecie Alaska zobaczymy jedną z największych atrakcji miasta czyli Muzeum Północy, które posiada wiele ciekawych wystaw prezentujących biologiczną różnorodność tych terenów jak również sztukę i kulturę począwszy od rdzennych plemion aż po czasy współczesne.  Znajduje się tutaj największa stanowa wystawa złota prezentująca historię okresu gorączki złota. W muzeum można także dowiedzieć się więcej na temat rurociągu trans alaskańskiego.

Opuszczamy Fairbanks, kierując się na lotnisko skąd ruszamy w podróż do Anchorage. Po przylocie udamy się na zwiedzanie miasta gdzie między innymi będziemy mijać Lake Hood – najbardziej ruchliwe lotnisko Ameryki Północnej dla hydroplanów. Wygląda to jak niekończący się strumień samolotów nadlatujących z północy, południa, wschodu i zachodu, transportujących ludzi oraz towary do i z Anchorage. Patrząc jak świetnie zorganizowana jest logistyka tego lotniska będziemy pod dużym wrażeniem ile samolotów jest potrzebnych do transportu wielu ton towarów każdego dnia. Następnie zwiedzimy historyczne centrum Anchorage, a także poznamy historię tragicznego trzęsienia ziemi z 1964 roku, które zrównało z ziemią większość miasta. Wieczorem czekać nas będzie kolacja pożegnalna, ponieważ nasza fantastyczna przygoda na Alasce właśnie dobiega końca.

W zależności od godziny wylotu po śniadaniu czas do własnej dyspozycji. Następnie udamy się na lotnisko skąd wyruszymy w drogę powrotną do domu.

W Warszawie lądujemy bogatsi o wspaniałe wspomnienia z dzikiej i zachwycająco pięknej Alaski.