Blog z podróży na Maltę

6 grudnia 2016 r.

Po kilkudniowych wyprawach do fantastycznych miast i miejsc historycznych tego małego państewka – czas na odskocznię. Wybraliśmy się na zakupy w głąb lądu. Tu życie jest naprawdę proste. Najpierw wprowadzono nas w tajniki hodowli zwierząt, uprawy owoców i warzyw, produkcji sera, miodu, win, tłoczenia tutejszej oliwy z oliwek. Po tym wprowadzeniu wybraliśmy się do małego gospodarstwa, w którym była degustacja specjałów. Jednym z niezwykłych doświadczeń było degustowanie oliwy z oliwek. Do ręki dostałem ceramiczne naczynie z oliwą na smak. Nie ma tu znaczenia barwa, a wręcz nie jest wskazane aby ocena barwy wpływała na ocenę smaku. Naczynie należy ogrzać w dłoni, aby wydobyć aromat płynu. Gdy poczujesz zapach, powoli upijasz niewielką ilość oliwy jednocześnie wdychając ustami aromat. Należy smakować bardzo powoli, z równoczesnym skupieniem się na smaku i zapachu.

3 grudnia 2016 r.

Po krótkim rejsie, na który wyruszyliśmy z głównej wyspy, docieramy do Gozo. To również piękna wyspa, na której daje się odczuć znacznie spokojniejsze tempo życia, zauważyć większe połacie pól i doświadczyć równie ciekawej historii jak na głównej wyspie Malcie. Ciekawym doświadczeniem jest sam przejazd wokół Gozo. Nasz pierwszy postój zaplanowany był na Niebieskim Oknie – formacji klifów na morzu, która przybrała formę kwadratowego otworu okiennego. Podziwiamy również pobliskie jezioro, które łączy się z morzem. Powstało ono po zapadnięciu się groty.

Kolejny przystanek przypada w głównym mieście wyspy Gozo, w Victorii. Gubimy się w labiryncie wąskich, nierównych uliczek, którymi z ledwością przeciskają się wozy. Sieć krętych dróg, tak jak w Mdinie, została zaplanowana celowo w taki sposób, aby zmylić ewentualnych wrogów. Wzdłuż ulic Victorii znajduje się niezliczona ilość malutkich sklepików, które mieszczą się niemalże w otworze ściennym. Zwiedzamy Cytadelę, zbudowaną na ruinach kościoła, a która sama pochyliła się w skutek trzęsienia ziemi.

1 grudnia 2016 r.

Dzisiaj jedziemy do Mdiny położonej centralnie na Malcie. Wycieczka daje okazję zobaczenia tutejszego krajobrazu i codziennego życia tubylców tej niezwykle ciekawej wyspy. Za każdym razem gdy widzę malutkie pole, zadziwia mnie, że obsadzone jest warzywami i drzewkami owocowymi. Każdy nieuprawiany skrawek ziemi gęsto porastają agawy, z których bardzo wiele kwitnie, a przecież kwitnienie tego kaktusa odbywa się jedynie co 8-16 lat! Wzdłuż granicy dzielącej sąsiadujące pola rosną opuncje. Na Malcie owoce opuncji używane są do produkcji dżemów i likierów, ale uprawia się ją również dla mszyc, które żerują na liściach. Te owady są źródłem czerwonego płynu o intensywnej barwie, który używany jest jako barwnik do szminek i do Campari.

Po drodze do Mdiny odwiedzamy Ogrody San Anton Gardens – piękny ogród maltański, w którego otoczeniu wznosi się pałac prezydencki. Zaglądamy również do wioski artystów i rzemieślników Ta' Qali Crafts Village. W malutkich, przytulnych warsztatach patrzymy, jak wyrabia się szkło.

30 listopada 2016 r.

Malta jest jednym z najgęściej zamieszkanych krajów w Europie. W jej stolicy miały miejsce ważne wydarzenia historyczne. Szczególne znaczenie wywarł na tym miejscu Zakon Maltański, dzięki któremu powstało miasto Valletta w XVI w. Po 4-godzinnym zwiedzaniu zakamarków miasta w kilka minut przemieściliśmy się do sąsiedniej Vittoriosy, gdzie na początku, zaraz po przybyciu na Maltę, osiedlili się joannici. Malta ma długą historię z poważnymi wątkami. Dzisiaj chociażby na dowód tego oglądaliśmy megalityczne świątynie, starsze od Stonehenge czy piramid w Egipcie. Wyspy zamieszkiwane były m. in. przez Fenicjan, były pod rządami Starożytnego Rzymu. Nawet Napoleon nie mógł powstrzymać się od zawładnięcia tym terenem. Wyspy były kolonią korony brytyjskiej aż do czasu uzyskania przez Maltę niepodległości i proklamowania Republiki w 1974 r Wszystko to wpłynęło na język, którym obecnie władają wyspiarze.

Maltańczycy są dumni ze swojej historii. Cudownie jest obserwować ich przyjazne nastawienie do turystów. Okazują się zadowoleni z życia i pomocni, wystarczy tylko zagadać albo poprosić o pomoc. Język maltański to mieszanka arabskiego, włoskiego, niewielkiej ilości dialektów lokalnych. Wszyscy jednak mówią po angielsku, więc odwiedzający nie odczuwają bariery językowej.

O jedzeniu nie można powiedzieć nudne. Dzisiaj zdecydowałem się na specjalność wyspy – stek z królika z lokalnymi warzywami. Potrawa smakowała doskonale, a warunkiem koniecznym było dobrze dobrane, pyszne lokalne wino. W menu restauracji jest szereg ciekawych dań kuchni lokalnej – nie da się wyczerpać oferty. Kuchnia maltańska jest pełna deserów, a do nich serwują doskonałą kawę, domowe likiery lub grappę.