Informacje o Tajlandii

Różnica czasu w stosunku do strefy środkowoeuropejskiej zależy od tego, czy mamy w Europie czas letni, czy zimowy.

Czas letni + 5 godzin

Czas zimowy + 6 godzin

Autobus

Standard autobusów kursujących w Tajlandii jest inny niż w Europie. Nasze biuro wybrało autobusy o standardzie najwyższym z dostępnych i, w miarę możliwości, wyposażone w klimatyzację. Warto jednak wspomnieć, że autobusy na rynek tajlandzki są konstruowane z myślą o nacjach wschodnich i dlatego w wielu autobusach siedzenia mogą być węższe, a miejsca na nogi może być mniej.

Pociąg

Przejazdy odbywają się pociągami o możliwie najwyższym standardzie. Mogą wystąpić znaczne różnice pomiędzy poszczególnymi trasami, lecz dokładamy wszelkich starań, aby wybrać najlepsze połączenia. Choć nie należy oczekiwać luksusów, przejazd pociągiem zawsze dostarcza niezapomnianych wrażeń!

Samolot

Przeloty organizowane w ramach naszych wycieczek objazdowych w Tajlandii odbywają się liniami krajowymi. Wszystkich informacji praktycznych związanych z podróżą, w tym o czasie przelotu, udziela pilot wycieczki przy odprawie lotniskowej.

W Tajlandii przyjęło się dawanie zwyczajowych napiwków w branży turystycznej. Turyści dają napiwki kierowcom autobusów, bagażowym, miejscowym przewodnikom oraz obsłudze w hotelach i restauracjach. Każdy uczestnik podróży powinien liczyć się z kwotą 15-20 PLN dziennie do podziału pomiędzy kierowców i przewodników. Przewodnicy towarzyszący podróżującym w trakcie całej wycieczki zazwyczaj otrzymują nieco wyższe napiwki niż miejscowi przewodnicy, kierowcy i bagażowi.

Podróżując we własnym zakresie, trudno się czasem zorientować, ile powinny wynosić poszczególne napiwki, ale kwota 20-50 batów tajlandzkich z pewnością będzie wystarczająca.

W niektórych barach, kawiarniach i klubach nocnych oraz w restauracjach i hotelach do podanych cen doliczane jest 15% za obsługę. Doliczona kwota jest podawana na rachunku.

Obowiązującą walutą jest bat tajlandzki (1 bat = 100 satangów), emitowany w banknotach o nominałach 10, 20, 50, 100, 500 i 1 000 batów. W obiegu występują także monety o nominałach 25 i 50 satangów oraz 1, 5 i 10 batów. Bat tajlandzki jest dostępny do kupienia w polskich kantorach.

Posiadaną walutę (EUR lub USD wydane po 2013 roku) można wymienić na lotniskach, w bankach, lokalnych kantorach i w większości hoteli. Po wymianie warto przeliczyć otrzymane baty. 

Dobrze jest zaopatrzyć się w odpowiednią liczbę drobnych banknotów po 20-50 batów, aby móc zapłacić za np. przejazd taksówką, zakupy w lokalnym sklepie i napiwki.

Większość restauracji i hoteli honoruje płatności kartami Visa i MasterCard, natomiast gotówkę można bezpośrednio wypłacić w jednym z licznych bankomatów.

Międzynarodowy numer kierunkowy do Tajlandii to +66. Ceny połączeń telefonicznych z Tajlandii do Europy są wysokie, warto więc dopytać swojego operatora o inne możliwości.

W wielu miejscach w Tajlandii znajdują się kawiarenki internetowe, przy czym uczestnicy naszych wycieczek mają zazwyczaj dość mało czasu na pobyt w tego typu miejscach, z wyjątkiem dni wolnych od zwiedzania lub po skończonym programie. Wiele hoteli w Tajlandii oferuje dostęp do Internetu, choć prędkość połączenia nie zawsze jest tak wysoka jak w Polsce.

W Tajlandii warunki higieniczne są lepsze niż w wielu innych krajach Azji, choć nadal odbiegają od normy przyjętej w krajach europejskich.

Hotele i większe restauracje dysponują nowoczesnym zapleczem sanitarnym. W mieście można jednak natrafić na tzw. toalety kucane i brak papieru toaletowego. Standard w toaletach publicznych lub na terenach wiejskich może wydawać się czasami prymitywny. Przed podróżą warto spakować rolkę papieru toaletowego lub paczkę nawilżonych chusteczek, ewentualnie żel do dezynfekcji (dostępny w aptekach). Wówczas potrzeba natychmiastowego dostępu do wody nie będzie tak nagląca.

Mieszkańcy Tajlandii są zasadniczo bardzo otwarci i przyjaźnie nastawieni do turystów, których witają z uśmiechem, mówiąc „hello sir/madam”. Nie leży w ich naturze zwracanie innym uwagi, gdyż wychodzą z założenia, że każdy gość we własnym zakresie zorientuje się w panującej etykiecie po przyjeździe do ich kraju.

Chociaż mieszkańcy Tajlandii są na ogół przyzwyczajeni do licznie odwiedzających ich kraj turystów, oczekują, że przyjezdni będą traktować ich zwyczaje i miejsca kultu religijnego z należytym szacunkiem, między innymi poprzez noszenie odpowiedniego stroju.

Przed wejściem do świątyni należy zdjąć buty i trzymać stopy nisko, a siedząc, schować je pod siebie, by nie były skierowane w stronę Buddy ani obiektów sakralnych, gdyż stopy są uważanie za nieczyste. Zakazane jest dotykanie posążków Buddy i obiektów historycznych oraz wchodzenie na nie. W niektórych miejscach fotografowanie może być zabronione, dlatego należy zwracać uwagę na obowiązujące zakazy. Nie wolno ponadto pozować przy wizerunku Buddy.

Podobnie jak w krajach sąsiednich, nieumiejętność panowania nad sobą i swoimi emocjami jest w Tajlandii uznawana za coś niegodnego i nieprzyzwoitego. Nie należy więc publicznie okazywać złości ani nadmiernego poruszenia. Jeśli uznamy, że zostaliśmy potraktowani nieodpowiednio, należy zgłosić się do pilota wycieczki, który pomoże nam rozwiązać drażliwą kwestię.

Pocałunki i okazywanie sobie nawzajem uczuć w miejscach publicznych jest uważane za niestosowne. Kontakty cielesne i trzymanie się za ręce są niemile widziane, choć widok osób tej samej płci trzymających się za ręce jest dość powszechny. Należy zawsze mieć na sobie stosowny strój. W hotelach zlokalizowanych w dużych rejonach turystycznych dopuszczalne są jednak odstępstwa od ogólnie przyjętych norm. Nigdy nie należy dotykać cudzej głowy. Zostałoby to uznane za nieuprzejme, ponieważ włosy są uważane za święte.

Częstym widokiem na ulicach Tajlandii są osoby kalekie i żebracy, którym można oczywiście ofiarować parę groszy, natomiast nie daje się pieniędzy dzieciom i młodocianym, aby nie wspierać rozwoju zjawiska żebractwa wśród nieletnich. Jeśli chcemy ofiarować tajskim dzieciom jakiś drobiazg, może to być np. szampon, mydło, kredki lub zeszyt.