Informacje Mongolia

Różnica czasu pomiędzy Polską a Mongolią zależy od tego, czy w Polsce mamy czas letni czy zimowy.

Zima: + 7 godzin
Lato: + 6 godzin

Jedynie ok. 6% mongolskich dróg pokrytych jest asfaltem, reszta to drogi szutrowe i miejsca, gdzie przejadą tylko jeepy. Na drogach poza Ułan Bator nie ma zbyt wielkiego ruchu i dlatego przejazdy nie są wyczerpujące. Korzysta się tutaj albo z jeepów z napędem na cztery koła, albo z minivanów.

Ceny w Mongolii nie są wysokie. Posiłek w restauracji średniej klasy w Ułan Bator kosztuje około 20-50 zł. Kwota 50 zł dziennie powinna być dla każdego wystarczająca. Jeżeli chcesz kupić pamiątki, musisz mieć trochę więcej kieszonkowego.

Napiwki nie są w Mongolii powszechne, lecz pozostawienie w restauracji około 10 proc. wartości rachunku jest mile widziane. Możesz to zrobić jeśli spodoba Ci się obsługa. 

Natomiast personel pracujący w branży turystycznej oczekuje drobnych napiwków. Na wycieczkach przyjęło się, że goście dają napiwek kierowcy autobusu i lokalnym przewodnikom. W opisie każdej wycieczki podano, jaka kwota jest zalecana. 

Waluta Mongolii nazywa się tugrik (MNT). Zalecamy, aby mieć ze sobą amerykańskie dolary, które można wymienić na mongolskie tugriki po przybyciu do Mongolii. W kraju nie można dokonać wymiany na tugriki, a tugrików nie można wymienić po powrocie do domu. Pamiętaj, aby przed powrotem do domu wymienić tugriki na euro lub dolary.

W Ułan Bator znajdują się bankomaty. Międzynarodowe karty kredytowe akceptowane są w hotelach i antykwariatach.

W Mongolii używa się napięcia 230 V; 50 Hz. Wtyczki posiadają dwa bolce tak jak w Polsce, nie musisz więc mieć ze sobą adaptera.

Numer kierunkowy do Mongolii to +976. W Ułan Bator znajduje się kilka kafejek internetowych, a niektóre hotele w Ułan Bator mają dostęp do Internetu. Jednak zasięg sieci komórkowej i internetowej nie jest zbyt dobry – szczególnie poza Ułan Bator. 

W hotelach i większych restauracjach znajdują się standardowe toalety. Poza miastem można spotkać latryny. Toalety publiczne i te na obszarach wiejskich są raczej prymitywne. Trzeba mieć ze sobą papier toaletowy i nawilżane chusteczki oraz ewentualnie płyn przeciwbakteryjny do rąk (dostępny w polskich aptekach i drogeriach). Posiadanie własnej wody nie jest bardzo konieczne.

Mongołowie, wywodzący się z kultury nomadzkiej, są przyjaźni i uprzejmi względem obcych osób i turystów. Niestety prawie wcale nie mówią po angielsku.